Życiorys
Kazimierz Przerwa-Tetmajer był jednym z najważniejszych przedstawicieli w literaturze Młodej Polski. Urodził się w 1865 roku w Ludźmierzu, ale jego późniejsze życie związane było z Krakowem. Jeszcze pod koniec XIX wieku zadebiutował nowelą i nawiązał współpracę z magazynami literackimi. Jak wielu w jego epoce dotknęła go tak zwana "chłopomania", a więc uwielbienie dla wsi polskiej, ale również dla gór. Był zagorzałym taternikiem i spędzał sporo czasu w Zakopanem, które było wówczas jedną ze stolic bohemy artystycznej. Jego poezja, nowele i poematy kształtowały poetów Modernizmu i kolejnych epok. Ciekawostką jest fakt, że to on został utrwalony pod postacią Poety w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego. Utwór kolegi po fachu przedstawia Tetmajera u szczytu sławy i możliwości, jako silnego i przystojnego mężczyznę, który podbija Polskę swoją twórczością.
Problemy zdrowotne
Niestety, wchodząc w wiek średni, Kazimierz Przerwa-Tetmajer miał mnóstwo powodów, by narzekać na swoje zdrowie. Do problemów na tle nerwowym doszła pogłębiająca się ślepota, która była efektem kiły. Po samobójstwie syna jego choroba umysłowa oddzieliła go od reszty społeczeństwa, a sam poeta cierpiał na manię i urojenia. Pod koniec życia utrzymywał się dzięki opiece społecznej, a wybuch drugiej wojny światowej doprowadził do tego, że został wyrzucony z Hotelu Europejskiego. Zmarł samotnie w szpitalu a warszawskiej Pradze i został pochowany w katakumbach na Powązkach. Dziś jego szczątki pochowane są na cmentarzu w Zakopanem, które kochał.
